UÇK si Dekor, Drejtësia si Peng: Mozaiku i Dosjes Fatmir Sheholli
Arrestimi për ‘spiunazh’ i Fatmir Shehollit, zbulon një skemë ndikimi ku simbolika e luftës, para të padokumentuara dhe rrjete mediatike relativizojnë Beogradin dhe gërvishtin institucionet e Kosovës.
Politika e Kosovës lëviz shpesh në hapësira ku fjala publike përplaset me insinuatën dhe ku simbolet e luftës shndërrohen në valutë besimi. Këtë mëngjes, Prokuroria e Posaçme bëri të ditur se, pas disa muaj hetimesh, me urdhër të saj, hetues të Drejtorisë për Hetimin e Krimit të Organizuar dhe Krimeve të Rënda arrestuan F. Sh., nën dyshimin për veprën penale “spiunazh”. I dyshuari u ndal në rajonin e Prishtinës në pajtim me nenin 124, paragrafi 3 i Kodit Penal. Operacioni u zhvillua me asistencë të Agjencisë së Kosovës për Inteligjencë. Me aktvendim të Prokurorisë së Posaçme ai do të mbahet 48 orë, ndërsa njësite të Policisë bastisën banesën për prova shtesë. Sipas burimeve të një mediumi vendor1, në çastin e ndalimit pranë tij ishte edhe Milaim Zeka, i cili u shoqërua në stacion për procedura të mëtejshme. Prokuroria dhe Policia njoftuan se do të veprojnë sipas ligjit dhe do të informojnë publikun për çdo zhvillim.
Kjo goditje vjen në një kohë kur rrjedhat shoqërore janë mbushur me skena të kujdesshme vetë-prezantimi. Në faqet e tij të rrjeteve, Fatmir Sheholli është rishfaqur këtë vit me intensitet të shtuar, duke e mbështjellë veten me simbole çlirimtare, një fotografi përqafimi me një figurë të rëndësishme të rajonit; pozime mes flamurit të Kosovës dhe shenjave partizane; një kullë guri e natës me germat e ndezura “UÇK”; thirrje për tubime mbarëkombëtare në Tiranë me datë e orë të caktuar; selfie me kapele kamuflazhi me stemën e UÇK-së; madje edhe një postim ku vetë shprehet për lidhje me njerëz të shërbimeve të huaja gjatë luftës. Në janar, disa rrjedha e shfaqin teksa rri dorë për dore2 me Milaim Zekën e më pas e këqyr në ekran “duke fjetur” në një program argëtues3, një varg postimesh që e normalizon afërsinë dhe që përforcon atë që sociologët e quajnë “kalim prestigji me afërsi”: nëse rri me të njohurit, bëhesh i besueshëm si të njohurit.
Asnjë foto nuk provon një vepër penale. Por kur vendosen në radhë, këto skena ndërtojnë një taktikë të qartë bindjeje, transferim autoriteti (afërsi me figura që perceptohen si të fuqishme), shkrirje identiteti (veshja e shenjave të UÇK-së derisa kritika ndaj teje të duket si sulm ndaj vetë çlirimit) dhe mobilizim përmes zemërimit (thirrje për tubime, gjuhë e nderit, ndarje “ne-kundër-atyre”). Është manual i zakontë i luftës së ndikimit, rrëfimi kombëtar përdoret si mburojë personale, ndërsa arena gjyqësore shtyhet të duket si fushëbetejë ideologjike.
Në sfond qëndron libri i thatë i parasë. Një dosje e brendshme e inteligjencës, e dorëzuar te Prokuroria e Posaçme vitin e kaluar, shënonte se në periudhën 2017–2020 tre drejtues radhazi të agjencisë kishin shpenzuar rreth dy milionë euro nga një fond “operacionesh të posaçme” pa evidencë të plotë4. Qindra mijëra pa gjurmë përfundimtare, dhe në ditën e fundit të punës së njërit drejtues një tërheqje prej 350 mijë eurosh në para të gatshme, destinacioni i të cilave nuk dokumentohet. Ajo që është e dokumentuar përfshin nëntë dorëzime parash, rreth gjysmë milioni euro te Fatmir Sheholli, si dhe disa dhjetëra të tjera gjatë mandatit pasues. Sheholli ka pranuar bashkëpunim me agjencinë në atë periudhë, por nuk ka treguar se për çfarë shërbimi janë dhënë paratë. Prokuroria, më vonë, mbylli pjesë të çështjes me arsyetimin e parashkrimit dhe mungesës së provave ndaj një ish-drejtori, agjencia sipas Kallxo.com këmbënguli se gjetjet janë të qarta dhe lajmëroi kundërshtim sapo të njoftohej zyrtarisht. Ky mosrendim i orëve dhe fletëve është i rëndësishëm, në një vend ku kalendari shpesh e ka zëvendësuar gjykatën, spektakli bëhet strehë. Kur shtrohen pyetje për zarfet, përgjigjja kthehet në selfie me stemë.
Në këtë mozaik hyn edhe emri i Milaim Zekës. Burime tona në Londër, Madrid, Berlin dhe Prishtinë thonë se autoritetet e kanë mbajtur nën vëzhgim pas gjetjeve që i kemi botuar5, një varg veprimtarish ku ai del si ndërmjetës, ndërtues narrativash dhe, në disa raste, nxitës falsifikimesh me synim goditjen e Dhomave të Specializuara në Hagë dhe shtrembërimin e kujtesës mbi luftën. Kohë më parë kemi dokumentuar një skemë ku bashkëpunëtori i tij, Halit Sahitaj, tentoi të përcillte një “dokument” të fabrikuar si gjoja nga shërbimet ukrainase për të njollosur një ish-zyrtar amerikan, pasi dokumenti u rrëzua në analizë gjuhësore e përmbajtësore6, u ofruan para që të botohej sidoqoftë. Në biseda të regjistruara, vetë Sahitaj pranon se ka marrë me qira vetura luksoze në Gjermani me të cilat ka lëvizur në Spanjë, ndërkohë gjurmë digjitale të publikuara7 nga Zeka në rrjete sociale me foto në aeroportin e Frankfurtit me fluturim drejt Malagës, e më pas pamje nga një hotel në Marbella, e vendosin pikërisht pranë vendqëndrimit të Sahitajt. Këto nuk janë prova penale në vetvete, por ndërtojnë vijën e një marrëdhënieje që të dy e kanë mohuar publikisht. Ne në vazhdimësi i kemi vëzhguar lëvizjet e Milaim Zekës edhe pasi ai e ka mohaur në mënyrë të përsëritur çdo lidhje me Halit Sahitaj, megjithatë, Zeka e ka përdorur Sahitajn si burim dhe e ka cituar në disa narrativa të pavërtetuara, të cilat synonin entitete dhe politikanë që sfidonin operacionet e Serbisë të rreshtuar me Kremlinin kundër Kosovës. Për më tepër, në disa raste kemi dokumentuar ndërveprime dhe koordinime private (komunikime, takime, sinkronizime udhëtimesh) që sugjerojnë një lidhje personale shumë të afërt, deri në karakter romantik mes Zekës dhe Sahitajt.
Në të njëjtën kohë, Zeka është përballur me akuza të rënda për mashtrime me viza8, me qindra qytetarë të dëmtuar, është përplasur në gjykatë me ish-Presidentin Hashim Thaçi për shpifje, me vendime që i kanë kërkuar dëmshpërblime të konsiderueshme është paditur9 edhe nga zyrtarë të tjerë vendorë për deklarata të pabazuara. Ai vetë e paraqet veten si sinjalizues, thotë se ka zbuluar skema fabrikimi provash nga prokurorë të huaj dhe shërbime të zymta, por edhe një raport ndërkombëtar që citon deklarimet e tij10 nënvizon mungesë provash konkrete dhe mospërputhje në versionet e tij11. Në një rast tjetër, Zeka ka pranuar publikisht se ka shitur pamje lufte te një autore12 e lidhur me transmetuesin shtetëror serb13, pamje që janë përdorur në dokumentarë me frymë mohimi për krimet serbe dhe ringjallje të trillimeve për “Shtëpinë e Verdhë”14. Pagesa, sipas rrëfimit të tij, i është derdhur në llogarinë e bashkëshortes në Tiranë, një rrethanë që e shton mjegullën rreth marrëveshjes. Në pyetje të drejtpërdrejta për t’i sqaruar këto fakte, ai ka zgjedhur të mos përgjigjet ose është mjaftuar me fyerje.
Në këtë skemë hyn edhe Lirim Mehmetaj. Në faqen e tij, Fatmir Sheholli jo vetëm vesh shenjat e UÇK-së dhe mban afërsi publike me Milaim Zekën, ai i jep megafon edhe Mehmetajt. Më 9 maj 2025, Sheholli publikon fotografinë e Mehmetajt dhe shkruan15: “Shembulli i profesionistit… atdhetarit të pashoq… i denjë për fjalën e lirë! Lum Kosova që të ka.” Pak më herët, më 31 janar 2025, ai poston edhe logon e mediumit të Mehmetajt, “VOX Kosova”, me urimin: “Suksese Lirim Mehmetaj!” Këto dy gjeste e përcjellin audiencën e Shehollit drejt një zëri që, në shkrimet e veta, ka sulmuar rregullisht AKI-në dhe zyrtarë të sigurisë pa ofruar prova të plota në domenin publik, ka nxjerrë në të paktën një rast emra personeli të inteligjencës16, dhe ka zbutur rolin e Serbisë në operacionet destabilizuese kundër Kosovës. Mbështetja e Shehollit e shndërron këtë linjë në pjesë të të njëjtit dekor, kujtesa e luftës si mburojë, besimi emocional si kapital, dhe presioni ndaj institucioneve si produkt.
Kush është Mehmetaj brenda kësaj harte? Ai e ka ndërtuar stilin duke ndjekur modelin publik të Baton Haxhiut. Pas rënies së rrethit politik të Hashim Thaçit në Prishtinë, Haxhiu u vendos në Tiranë dhe u konsolidua si zë me peshë pranë kryeministrit Edi Rama nën petkun e gazetarisë. Në intervista e paraqitje të veta, Haxhiu është shprehur krenar për takimet me figura kyçe të shërbimeve serbe të kohës së Millosheviqit si Jovica Stanishiq17; po ashtu, pamje publike e tregojnë duke u përqafuar me Aleksandar Vuçiqin, ish-ministrin e propagandës së Millosheviqit, sot president i Serbisë. Qoftë si “akses gazetaresk”, qoftë si afrimitet personal, rezultati editorial ka qenë i dukshëm, pas luftës, linja e tij ka qenë shpesh e ndërthurur me interesa që e zbusin përgjegjësinë e Beogradit dhe e zhvendosin fajin te institucionet e Kosovës. Në të njëjtën kohë, Vlora Hyseni, ish-zëvendësdrejtuese e inteligjencës së Kosovës e larguar mes akuzave publike për cënim besueshmërie, u vendos në Tiranë dhe u emërua në krye të shërbimit informativ të Shqipërisë18; vizita e saj e parë zyrtare u zhvillua në Beograd. Kritikuese të shumta në Prishtinë e lexuan këtë bosht Tiranë–Beograd si rreshtim të ri politik, ku Haxhiu dhe rrethet e tij mediatike shërbyen si ura ndikimi.
Në këtë video, Baton Haxhiu përshëndetet nga Aleksandar Vuçiq, i cili bën një përpjekje të veçantë për t’u siguruar që ta përshëndesë mikun e tij.
Kur i vendos këto copëza bashkë, Shehollin që legjitimon, Zekën që furnizon rrëfime të mjegullta dhe Mehmetajn që i shndërron në sulme të përditshme, del një qark funksional, simbolika prodhon kapital moral, kapitali përdoret për ta relativizuar Serbinë dhe për ta sulmuar kontrollin ligjor brenda Kosovës, ndërsa publiku mbytet nga etiketa që zëvendësojnë fletët. Roli i Haxhiut e bën këtë qark më të besueshëm si linjë e qëndrueshme, jo si rastësi, ai ka ndikim editorial, lidhje politike në Tiranë dhe një histori afërsish me aktorë serbë në Beograd, Mehmetaj e përthith këtë frymë dhe e transmeton në formë teksti, Sheholli i jep vulën emocionale përmes simboleve të luftës dhe shpërndarjes në rrjet. Rezultati është një sintezë e rrallë, kujtesa përdoret si dekor, ndërsa drejtësia shtyhet të duket si komplot.
Kjo nuk është një akuzë penale, është një bazë e arsyeshme dyshimi për një rrjet të ndërmjetësve që punon në të njëjtën kahje me interesat e Beogradit, zbehje përgjegjësie për Serbinë, goditje ndaj inteligjencës së Kosovës, diskreditim i hetimeve financiare dhe shndërrim i çdo kërkese për llogaridhënie në “sulm ndaj çlirimtarëve”. Në këtë kuadër, sqarimi i rrugës së parave, lidhjeve editoriale dhe kontakteve ndërkufitare bëhet i domosdoshëm. Nëse ka punë të ligjshme, le të dalin dokumentet; nëse ka shpërdorime, le të dalin përgjegjësit, nëse ka ndërhyrje të huaja, le të identifikohen kanalet. Deri atëherë, çdo fotografi, çdo përqafim dhe çdo urim “suksese” në rrjete duhet parë si element i një tabloje më të gjerë, ku rrëfimi synon të komandojë edhe drejtësinë.
Si lahen imazhet dhe goditen institucionet?
Në vitin 2021, Fatmir Sheholli doli publikisht me një vlerësim që sot tingëllon si manual i normalizimit të një figure kyçe të aparatit paralel serb në veri. Për Milan Radoiçiqin ai tha se “është jashtëzakonisht inteligjent”, “e mban fjalën shumë” dhe “prezenca e tij fizike i nevojitet edhe serbëve edhe vetë Kosovës”, madje se “do t’i eliminonte grupet kriminale në veri”. Në të njëjtin rrëfim, Sheholli mohoi perceptimin e gjerë publik për Radoiçiqin si kriminel dhe kërkoi që “drejtësia e Kosovës t’i japë mundësinë ta tregojë pafajësinë”. Kjo nuk ishte thjesht një gafë gjykimi, ishte rehabilitim diskursiv i personazhit që, dy vjet më pas, do të identifikohej nga institucionet e Kosovës si boshti i një sulmi të armatosur kundër shtetit në Banjë, sulm që vrau rreshterin Afrim Bunjaku dhe që vetë Radoiçiqi e mori përsipër publikisht19.
Korniza faktike e viteve pasuese e rrëzon plotësisht narrativën e vitit 2021. Qeveria dhe institucionet e sigurisë në Prishtinë dokumentuan se grupet e Radoiçiqit u stërvitën në poligone ushtarake të Serbisë, u pajisën me armë të rënda jashtë rangut policor dhe ngritën “bypasse” logjistike për të shmangur kontrollin e shtetit. Ministri i Brendshëm, Xhelal Sveçla, ka përshkruar hap pas hapi zbulimin e pranisë fizike të vetë Radoiçiqit në oborrin e manastirit gjatë operacionit, si dhe sekuestrimin e minave, mitralozëve të rëndë, armëve antitank dhe një arsenali që e përgënjeshtron çdo pretendim për “vetëmbrojtje lokale”. Në të njëjtën periudhë, veriu u pastrua nga pika karburanti e objekte të uzurpuara nga klane të lidhura me Beogradin, u ç’montuan kanalet e furnizimit dhe u vendosën ura e stacione policore nën administrim të plotë të Republikës. Pamjet e vilave dhe korridoreve private të Radoiçiqit pranë Ujmanit e kthejnë në groteske idenë se ai ishte “garant i rendit”: ai përfaqësonte një shtet paralel.
Një hallkë e brishtë, që e ka mbajtur hapur derën për arratinë e këtij rrjeti, është drejtësia e kapur. Shefi i Prokurorisë së Posaçme, Blerim Isufaj, pranoi në një intervistë për Kallxo.com20 se Radoiçiqi “e ka pranuar publikisht” organizimin e Banjës, por megjithatë u lejua një periudhë ku urdhërarresti ndaj tij u tërhoq nën arsyetimin e “bashkëpunimit të mundshëm” për rastin Ivanoviq21. Radoiçiqi kurrë nuk u paraqit, u rikthye nën mbrojtjen e Serbisë dhe zinxhiri i përgjegjësive u fsheh pas formulave “prokurorët janë të pavarur” dhe “instancë më e lartë”22. Në këtë pikë, retorika e Shehollit e vitit 2021, që kërkonte “shans për pafajësi” për Radoiçiqin, del si parathënie e një skene ku normalizimi i figurave kyçe të Beogradit ecën paralel me zhbërjen procedurale që i lë të lirë.
Këto lëvizje nuk ndodhën në vakum. Në shtator 2022, Serbia nënshkroi marrëveshje për përafrimin e politikës së jashtme me Federatën Ruse23; një vit më pas, në sulmi në Banjë u dëshmua si model i përzier i operimeve hibride. Brenda këtij terreni, deklaratat e Shehollit për Radoiçiqin duken si pjesë e të njëjtit “stabilitet diskursiv” që i përshkon operacionet e ndikimit relativizo rrezikun, jepi jehonë “besueshmërisë personale” të figurës, devijo vëmendjen nga arsenali dhe logjistika, dhe kur shteti reagon, portretizoje reagimin si “reagim tepricë” ose “spastrim etnik”.
Nëse këto janë koincidenca, ato janë shumë të shpeshta për të qenë të pafajshme.
Është e rëndësishme të theksohet se asnjë nga këto fakte, veçmas, nuk dëshmon vepër penale të Shehollit. Por si mozaik, ato krijojnë një vijë të qartë sjelljeje, promovim i zërave që dobësojnë institucionet e sigurisë së Kosovës, legjitimim i figurave të aparatit paralel serb dhe përpjekje për ta kthyer debatin publik nga “arsenali, urdhërat dhe provat” në “simbolika, besë e emocione”. Kur një figurë publike që vesh shenjat e UÇK-së u thotë qytetarëve se Radoiçiqi “i nevojitet Kosovës” dhe se “do t’i eliminonte grupet kriminale”, ndërkohë që provat në terren dokumentojnë të kundërtën, kemi të bëjmë me larje imazhi, jo me keqkuptim. Dhe kur e njëjta figurë i jep zë autorëve dhe mediave që ekspozojnë personelin shtetëror të inteligjencës, e relativizojnë rolin destabilizues të Beogradit dhe sulmojnë institucionet atëherë pasojat kalojnë nga retorika në siguri kombëtare.
Në fund, rasti Radojiçiq është provë karakteri institucional. Sheholli provoi se si, me një fjali të butë, mund të shpërlahet një figurë që mban përgjegjësi publike për terror; Isufaj na tregoi se si, me një frazë procedurale, mund të përligjet një boshllëk që lë të lirë organizatorin e një sulmi; ndërsa ura mediatike Sheholli–Mehmetaj–Haxhiu dëshmon se si kujtesa e luftës mund të përdoret si dekor për të mbuluar rrjetet e sotme. Që kjo të mos vazhdojë, institucionet duhet të flasin me fletë, jo me skena; dhe publiku duhet të gjykojë sipas provave, jo sipas kapelave.
Kur propaganda bëhet mikrofoni i armikut
Më 22 nëntor 2023, vetëm tetë javë pas sulmit të armatosur në Banjë (më 24 shtator 2023), Fatmir Sheholli u shfaq në një episod të “Kojshia Show”24, një nga emisionet më të ndjekura në YouTube në Kosovë. Në atë mbrëmje, ai nuk u paraqit si qytetar i thjeshtë apo si analist, por si ndërmjetës që flet “drejtpërdrejt” me Radoiçiqin gjatë emisionit, duke e normalizuar figurën e një terroristi të shpallur dhe duke e zhvendosur debatin nga krimi në “bashkëbisedim politik”.
Në një bisedë të lehtë, pothuaj humoristike, Sheholli e paraqet Radoiçiqin si bashkëbisedues “që flet shqip rrjedhshëm”, si “njeri i mirë” e “jo serb, por malazez”, duke e kthyer një figurë të kërkuar për terrorizëm në një karakter të familjarizuar e madje simpatik. Ai i jep hapësirë të plotë për ta paraqitur veten si “i sanksionuar padrejtësisht nga Amerika25”, duke e përmbysur boshtin e realitetit: agresori del viktimë, ndërsa Shtetet e Bashkuara, partneri më i afërt i Kosovës portretizohen si burim padrejtësie.
Ky episod është shembull klasik i luftës psikologjike në format mediatik: minimizoje rrezikun, relativizo fajin, njerëzoje agresorin, dhe kanalizoje fajësinë drejt institucioneve vendore dhe aleatëve perëndimorë. Sheholli e përzien propagandën me humor, e fsheh nën petkun e “emisionit popullor”, dhe përdor një ton të qetë për të bërë atë që në terminologjinë e operacioneve hibride quhet “whitewashing through familiarity” larje imazhi përmes afërsisë dhe banalizimit. Ai e quan veten “ndërmjetës” mes “Listës Serbe dhe qeverisë së Kosovës”, një autodefinim që në çdo standard ligjor e etik përbën kontradiktë të interesit kombëtar: përderisa Kosova përballet me strukturat paralele të Beogradit, Sheholli i paraqet ato si “palë të ligjshme” dhe “partnerë normalë”.
Në atë studio, Sheholli i shërben Radoiçiqit si mikrofon narrativ. Ai i përçon mesazhet e tij për “asociacionin”, për “njësitë speciale” që “duhen tërhequr nga veriu”, dhe për “listën e zezë amerikane” që sipas tij “tani fillon e vërteta”. Kjo është doktrina klasike e dezinformimit: krijo ndjesinë se e vërteta është e fshehur, se perëndimi mashtron, dhe se agresori është i keqkuptuar. Nën maskën e bisedës gazmore, aty ngrihet një narrativë e strukturuar, që synon të thyejë besimin publik ndaj shtetit të Kosovës dhe të përhapë mesazhin se veriu duhet “negociuar” me njerëz që e sulmuan me armë.
Në thelb, Sheholli nuk ishte vetëm një i ftuar televiziv. Ai ishte një operator i fushës së ndikimit, një zë që e shfrytëzon hapësirën publike për të larë imazhin e një terroristi dhe për të përgatitur terrenin psikologjik të pranimit të tij në diskursin publik. Kjo është ajo që në doktrinën ruse të luftës hibride quhet “fazë e dytë e aneksimit”, kur arma zëvendësohet me fjalën, dhe okupimi fizik pasohet nga okupimi narrativ.
Prandaj, arrestimi i Fatmir Shehollit më 9 tetor 2025 nuk është një ngjarje rutinë hetimore, është një akt i domosdoshëm i mbrojtjes kombëtare. Ai shënon kthesën ku Kosova fillon t’i trajtojë operacionet e ndikimit dhe infiltrimet propagandistike si çështje sigurie, jo si “opinion politik”. Shtetet që mbijetojnë përmes kujtesës duhet ta mbrojnë edhe hapësirën e së vërtetës me të njëjtin rigorozitet si territorin.
Nëse Kosova dëshiron të ruajë sovranitetin e saj të plotë, ajo duhet të ndjekë jo vetëm spiunët që marrin urdhra nga Beogradi, por edhe ata që e japin zërin e tyre për Beogradin, që i japin mikrofon Radoiçiqit, që e relativizojnë dhunën, që i bëjnë lajme sulmet, dhe që e mbulojnë kolonializmin me fjalën “patriotizëm”. Lufta e re e Kosovës nuk zhvillohet më në male apo në kufi, ajo zhvillohet në studiot televizive në Prishtinë, në rrjetet sociale të ekraneve tona dhe në ndërgjegjen publike. Dhe në këtë front, fjalët janë armë, imazhet janë trupa, dhe heshtja është kapitullim.
Ekskluzive- Pas arrestimit të Fatmir Shehollit, policia ndalon edhe Milaim Zekën, i cili ishte në takim me të — Kosova News.
Fatmir Sheholli Postim në Facebook, 17 Janar, 2025.
Fatmir Sheholli Postim në Facebook, 18 Janar, 2025.
Dyshimet për fondin special të AKI-së, 2 milionë euro pa evidencë- hetimi mbyllet me parashkrim — Kallxo.com
Një Gazetar, një Ndërmjetës dhe një Mjeshtër i Manipulimit
Milaim Zeka: dezinformues i lidhur me krimin dhe shërbimet ruse, që paguhet për të shtrembëruar narrativën e Kosovës për të goditur Tribunalin Kosovar të drejtësisë në Hagë. — Kronika B Hulumtime.
Brenda Komplotit për Shkatërrimin e Gjykatës Speciale
Si më ofroi një person me nofkën ‘Laky Laky’ 5,000 euro për të botuar një tregim të rremë për Richard Grenell, duke e demaskuar një rrjet të madh të dezinformimit kundër drejtësisë në Kosovë. — Kronika B Hulumtime.
Kur Gjurmët Digjitale Rrëzojnë Mohimet e Zekës dhe Sahitajt
Fotografi, fluturime dhe rrëfime të regjistruara zbulojnë gjurmët digjitale dhe dëshmitë personale që ndriçojnë lidhjet e fshehta mes Milaim Zekës dhe Halit Sahitajt. — Kronika B Hulumtime.
Merrte 3500 euro për një vizë pune në Gjermani, arrestohet deputeti shqiptar — BalkanWeb (https://www.balkanweb.com/merrte-3500-euro-per-nje-vize-pune-ne-gjermani-arrestohet-deputeti-shqiptar/#gsc.tab=0]
Deklarata e John F. Moynihan — Faqe 12/13.
Sladana Zaric, autorka filma „Dosije Кosovo - Žuta kuća“, zahvalila se MUP-u Srbije — YouTube MUP Serbia.
Postimi i Milaim Zekës në Facebook 27 Nëntor, 2024 ku ndër të tjera ai shkruan: “ ….. per nje te drejte autoriale qe “Mozaiku” i kishte dhene RTS, per perdorimin e disa pamjeve te luftes te Koshares, qe veq kane qene te shfaqura ne YouTube. Takimi eshte mbajtur ne International Prishtina Hotel. Nga Beogradi ka ardhur nje gazetare femer, nje mashkull, une, dhe gruaja ime. Pas nenshkrimit te marreveshjes, kemi rene dakort qe shuma prej 1950 euro te paguhej ne konton e nuses time ne Tirane….. “ [https://www.facebook.com/milaimzekaobri/posts/pfbid0gHfLXgqUJGP7JJLoUCyXpehv4MPXfMoevjiSYUBfQqxQzu9ivizYvQnkp46CrCGPl]
Postimi i Milaim Zekës, i arkivuar nga redaksia jonë në format PDF, lidhet me pamjet e luftës që ai ia kishte shitur producentes së Radio Televizionit të Serbisë, Sladana Zaric — [PDF File].
Platforma ‘Planeta’ dedikuar producentes se RTS-it Sladana Zaric — (https://rtsplaneta.rs/en)
Postim i Fatmir Shehoillit më 9 Maj, 2025 Facebook.
Opinion Krimi i trefishtë i Vjosës së Raifit të Jugosllavisë
Koha e Raif Osmanit ka përfunduar, e ashtuquajtura Presidente, dhe nuk ka forcë që mund ta rikthejë sundimin e sigurimcave në truallin e Kosovës së lirë. — Lirim Mehmetaj VOX.
Agjentja që nuk u verifikua kurrë
Agjentja e shkarkuar Kosovare tani drejton SHiSH-in, duke ndezur frikë për besnikërinë dhe ndikimin e huaj. Derisa Edi Rama hyn në mandatin e tij të katërt, a e ka zëvendësuar shteti në hije atë real? — Kronika B Hulumtime.
Intervistë: Blerim Isufaj - 27.07.2025 — Kallxo.com
Kosovo Policeman Claims Serb Businessman Ordered Politician’s Murder
A police officer told the trial for the murder of politician Oliver Ivanovic that he received information that powerful Serb businessman Milan Radoicic, a political rival, organised the assassination. — Balkan Insight.
Kosovo’s Chief Prosecutor, Serbia’s Best Ally?
Radoicic confessed to terrorism. Isufaj enabled his escape. Then blamed “independent prosecutors” and “higher instances.” Justice didn’t stall, it was sabotaged. — The GPC I Unit.
Shokuse! Milan Radoiçiq lajmërohet live: Kercenon rend Moderatorin: ti që bënë Emisione Patriotike.. — Kojshia Show YouTube.
Sanctions List Search OFAC US Department of State.