Pse po hesht Prokuroria për Zekën? Kush po e mbron atë?
Rasti Sheholli-Zeka ekspozon bashkëveprim të strukturuar mes operativëve të dyshuar dhe mediave, ku gazetaria përdoret si mbulesë për rrjete informative me qëllim politik.
Ngjarja është e qartë: Fatmir Sheholli u arrestua nën dyshim për “spiunazh”1, ndërsa Milaim Zeka ndodhej me të në hotelin ku ndalimi ndodhi. Vetë Zeka, në videon e tij2, përpiqet ta paraqesë praninë si rastësi, por fjalët që ai i thotë e hedhin poshtë këtë narrativë dhe e lidhin drejtpërdrejt me rolin e Shehollit si furnizues materiali dhe ndikimi.
Së pari, Zeka e nis me skenarin e kafeve “rastësore”: “Po une në mëngjes dola me pi kafe te Hotel Prishtina… më thirri Fatmiri: ‘A po pina kafe?’… ‘hajde ne ora 9 pina kafe’… erdhi aty… po pimë kafe… nisëm me bisedu ‘rreth publikimeve që janë bo në portolin Pa rrotulla’.” Kjo nuk është thjesht kafe, është takim pune për publikime konkrete. Ai e thekson vetë fokusin e bisedës: “me theks të veçantë rreth publikimeve në portalin pa rrotlla… .” Pra, përmbajtja e takimit lidhet me produkt editorial të Zekës, jo muhabet i rastit.
Së dyti, Zeka pranon marrëdhënien operative të furnizimit me materiale nga Sheholli:
“Spjegova gjënë e gjatë që na e ka dhanë Fatmiri prej Gizit Gjerman… qysh na e ka pru të printume tekstin, edhe usb-në… unë nuk di serbisht… duhet mi përkthy shqip… tregova kush më ka ndihmu me përkthy… ‘ka qenë urdhër me i publiku’.”
Këtu ka disa pranim-shenja kyçe:
Origjina sipas Shehollit (“prej Gizit Gjerman”) pranohet si e mjaftueshme pa verifikim të pavarur nga Zeka;
Zotërim dhe përpunim (tekst i printuar, USB, përkthim, përpunim redaksional) tregon bashkëveprim të strukturuar;
Vendim publikimi si “urdhër” tregon se materiali nuk i ka ardhur prej kanalëve normalë gazetaresk, por si pjesë e një zinxhiri detyrash.
Së treti, Zeka e relativizon vetë thelbin e dyshimeve ndaj Shehollit, duke e zhvendosur nga rrafshi penal te “punë shteti”:
“Fatmir Sheholli ka punu për AKI-në, kanë dalë dokumenta… ka marrë gjashtëqind e katërdhjetë mijë euro prej AKI-së… Tash ka na dul ky për spiunazh, po ato… janë punë të shtetit.”
Kjo gjuhë nuk është e një gazetari të distancuar nga subjekti; është gjuhë mbrojtëse që e zbut veprimin e dyshuar (“spiunazh”) që në thelb, ai përpiqet ta shpërlajë njeriun me të cilin bashkëpunon editorialisht.
Së katërti, ai e ekspozon rolin e tij si menaxher i materialit të spiunazhit, duke zgjedhur çfarë të publikojë dhe çfarë të mbajë si mjet presioni:
“na si redaksi vendosim a me publiku a mos me e publiku… pjesë e këtyre përgjimeve… kena pasë edhe aferat e seksit… kam vendos mos me i publiku… Interesi publikut asht me ditë aferat korruptive të [Nenad] Rashiqit edhe grupit tjetër.”
Këtu Zeka pranon posedim dhe kurim të përgjimeve dhe e vendos vetën si portë e materialeve të dyshimta që, sipas tij, i ka sjellë Sheholli. Përmendja e “Rashiq: Do ta provoj ta kaloj si Ashkali” konfirmon përdorim të drejtpërdrejtë të përmbajtjeve survejimi në funksion të një axhende.
Sipas çdo standardi ndërkombëtar të gazetarisë profesionale, përdorimi ose publikimi i materialeve që burojnë nga përgjimi i paligjshëm përbën shkelje të drejtpërdrejtë të Kodit Etik të Gazetarisë dhe, në shumë raste, shkelje penale. Kjo ndodh sepse përgjimi dhe mbajtja e materialeve të përftuara në mënyrë të paautorizuar bien ndesh me parimin themelor të gazetarisë: mbrojtjen e privatësisë dhe integritetit njerëzor, si dhe me detyrimin ligjor për mosshkelje të sigurisë kombëtare.
Në Mbretërinë e Bashkuar, rregullat janë të qarta.
Neni 10 i Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut (ECHR) garanton lirinë e shprehjes, por i nënshtrohet kufizimeve “në interes të sigurisë kombëtare, parandalimit të krimit ose mbrojtjes së të drejtave të të tjerëve”. Për këtë arsye, Regulation of Investigatory Powers Act 2000 (RIPA)3 dhe Investigatory Powers Act 20164 e ndalojnë çdo formë të mbledhjes, mbajtjes apo përdorimit të materialeve të përgjuara pa autorizim ligjor. Nëse një gazetar apo subjekt medial pranon dhe përdor informacione që burojnë nga përgjimi i paligjshëm, ai rrezikon të klasifikohet jo si “gazetar”, por si pjesëmarrës në një veprimtari spiunazhi ose bashkëpunëtor në një ndërhyrje ilegale ndaj institucioneve publike.
Kjo është arsyeja pse në Britani, raste si ai i “News of the World” (2011), ku gazetarët kishin përgjuar telefona të viktimave dhe figurave publike, përfunduan me mbylljen e redaksisë dhe dënime penale për disa gazetarë. Në thelb, çdo akt përgjuarjeje apo përdorim të materialeve të përgjuara jashtë autorizimit gjyqësor, është akt kriminal, jo “hulumtim gazetaresk”.
Në Republikën e Kosovës, ligji e përcakton edhe më qartë këtë ndalim.
Sipas Neni 141 dhe 142 i Kodit Penal të Republikës së Kosovës (Nr. 06/L-074)5, “Përgjimi i paautorizuar” dhe “Përvetësimi i të dhënave personale” dënohen me burgim deri në pesë vjet, nëse kryhen me qëllim përfitimi ose dëm publik.
Nëse akti përfshin publikim ose shpërndarje të të dhënave që mund të cënojnë sigurinë kombëtare, atëherë ligji hyn në fushën e spiunazhit (Neni 120), ku ndëshkimi shkon deri në dhjetë vjet burgim.
Pra, kushdo që posedon, përpunon dhe shpërndan materiale të përftuara përmes rrugëve të përgjimit të paligjshëm, klasifikohet në rrafshin penal si mbajtës i informatave të klasifikuara në mënyrë të paligjshme, e në rrafshin profesional, si shkelës i etikës dhe i integritetit gazetaresk.
Në këtë kontekst, fakti që Milaim Zeka pranon publikisht se ka pranuar materiale “të printuara dhe në USB”, të përkthyera nga burime të dyshimta, dhe se ka vendosur “urdhër me i publiku,” pa asnjë verifikim të burimit dhe ligjshmërisë së përftimit, përbën shkelje të drejtpërdrejtë të Kodit të Mediave të Kosovës (neni 5 dhe neni 9)6, i cili ndalon përdorimin e materialeve që “cenojnë dinjitetin njerëzor dhe privatësinë” ose që “mund të dëmtojnë sigurinë kombëtare”7.
Në rrafshin ndërkombëtar, UNESCO, IFJ (International Federation of Journalists) dhe Council of Europe e konsiderojnë përgjimin si të paligjshëm një nga kufijtë absolutë të lirisë së shtypit, një vijë që, në momentin që kalohet, zhvendos gazetarin nga pozicioni i raportuesit në atë të operativit informativ, pra një person që vepron për llogari të një strukture të huaj ose agjende politike.
Për këtë arsye, kur një gazetar merr, ruan dhe përdor materiale që burojnë nga përgjimi sidomos në bashkëpunim me një person të akuzuar për spiunazh, ai, sipas çdo standardi ligjor dhe etik, nuk është më gazetar, por bashkëpunëtor në një veprimtari të klasifikuar si spiunazh ose ndikim të paligjshëm.
Ky nuk është interpretim, por fakt ligjor i mbështetur nga jurisprudenca britanike, ligji penal kosovar dhe standardet ndërkombëtare të shtypit të lirë.
Së pesti, kontradikta qendrore:
Zeka thotë se “unë as nuk e di prej nga kanë ardhë”, por në të njëjtën fjali pohon “unë e di deklaratën e Fatmir Shehollit që më ka thanë këto materiale janë prej disa gjermanëve edhe te Gizit”. Pra, ai nuk e di burimin, por e di që janë “prej gjermanëve”. Nëse burimi është i paqartë dhe kalon përmes një personi që sot hetohet për spiunazh, standardi gazetaresk kërkon mosbotim derisa të verifikohet origjina, jo “urdhër me i publiku”.
Zeka i ka publikuar materialet8.
Së gjashti, ai përpiqet të shpërqendrojë vëmendjen duke thënë se “jam 99% i bindur që krejt skenari i këtij arrestimi ka qenë i Xhelal Sveçlës… që Fatmir Sheholli të arrestohet në kohën kur ka qenë bashkë me mu.” Ky është një devijim narrativ: nga pyetja “pse je ti kanal publikimesh të materialeve të Shehollit?” te akuza politike ndaj ministrit, në një përpjekje për të krijuar rol viktime për veten dhe, njëkohësisht, për ta “ngrirë” impaktin penal të arrestimit të Shehollit.
Nga këndvështrimi i redaksisë sonë në Londër, bazuar në vëzhgimet e grumbulluara muajt e fundit nga burimet tona ndërkombëtare, këto citime tregojnë tre gjëra thelbësore:
Koordinim, jo rastësi: Vetë Zeka e pranon se takimi kishte temë “publikimet e Pa Rrotlla-s”, se materialet “na i ka dhanë Fatmiri”, se ato erdhën “të printuara” dhe në “USB”, se u “përkthyen”, dhe se pati “urdhër me i publiku”. Pra, kemi një zinxhir furnizimi, përpunimi dhe publikimi me Shehollin si burim dhe Zekën si përhapës.
Relativizim i rolit të Shehollit: Duke e quajtur spiunazhin “punë të shtetit9” dhe duke nxjerrë në pah pagesat e vjetra nga AKI pa asnjë filtër kritik ligjor, Zeka përpiqet t’ia ndryshojë kuptimin faktit penal të dyshuar dhe ta paraqesë Shehollin si figurë “normale” operativësh. Kjo është pikërisht matrica e larjes së imazhit: ta bësh të duket se gjithçka është “procedurë”.
Vetëmbrojtje përmes tymnaje: Akuzat për “skenar” politik, viktimizimi personal (“gazetar i rrahur”), përmendja e çështjeve dytësore intime për të krijuar kontrast moral, janë teknikë e vjetër për ta zhvendosur debatin nga burimi i materialeve dhe legjitimiteti i publikimit te një arenë emocionale ku faktet zbehen.
Pse besojmë se Zeka po përpiqet të manipulojë dhe të mbrohet duke mbuluar edhe rolin shkatërrues të Shehollit ndaj shtetit?
Sepse në një sekuencë të vetme ai:
(a) pranon furnizim të drejtpërdrejtë nga Sheholli;
(b) pranon posedim, përkthim dhe urdhër publikimi;
(c) relativizon dyshimin penal ndaj furnizuesit;
(ç) shpik një “skenar” politik për të shpjeguar momentin e ndalimit;
(d) dhe, mbi të gjitha, e zhvendos dritën e hetimit nga origjina dhe autenticiteti i materialeve te një debat i mjegullt rreth “interesit publik”.
Kjo nuk është sjellje e një redaksie që mbron standardin e verifikimit, është tipologji e një kanali qarkullimi për përmbajtje të dyshimta, ku gazetaria shërben si mbulesë.
Konteksti e forcon konkluzionin: pas rënies së rrethit të Hashim Thaçit në vitin 2020, fushata e Zekës kundër Albin Kurtit u bë e hapur dhe e përsëritur, në linjë me interesat që synojnë rrëzimin e kontrollit institucional mbi veriun dhe shthurjen e strukturave paralele serbe. Kjo përkon me rolin e Shehollit në normalizimin e figurave kyçe të aparatit paralegal të Beogradit dhe me përdorimin sistematik të materialeve të paautorizuara për të goditur institucionet e sigurisë dhe drejtësisë në Kosovë.
Prandaj, teksa Zeka thotë “unë rri me shumë shërbime, rri me Fatmir Shehollin…”, vetë e përkufizon marrëdhënien si afërsi për qarkullim materiali dhe urdhëra publikimi. Pjesa tjetër ku ai përpiqet për ta bërë veten dëshmitar rastësor, për ta kthyer spiunazhin në “punë shteti”, për t’i ikur pyetjes së burimit, është tymnajë. Fjalët e tij, të cituara saktë, mjaftojnë për ta përcaktuar raportin real se Milaim Zeka nuk ishte aty rastësisht, ai po funksiononte si partner i Shehollit në qarkullimin dhe shndërrimin e materialeve të dyshimta në armë politike kundër shtetit.
Ku lidhet kjo me gjurmët serbe?
Vazhdim i provave dhe gjetjeve të publikuara më herët nga Gunpowder Chronicles/Kronikat e Barutit10 tregon një model të qëndrueshëm ku Zeka shfaqet si ndërmjetës i narrativave që i shërbejnë interesave të Beogradit dhe rrjeteve aleate:
Shitja e arkivës së luftës te RTS/Sladana Zaric11.
Sipas hulumtimit tonë, Zeka ka shitur pamje lufte te producentja e financuar nga Radio Televizioni i Serbisë (RTS)12, e cila ka realizuar projekte që riciklojnë pretendime të diskredituara (p.sh. “Shtëpia e Verdhë”)13. Vetë Zeka pranoi publikisht një pagesë të transferuar në llogarinë e bashkëshortes në Tiranë, duke e quajtur “licencim,” një skemë që tejçon materiale të ndjeshme drejt një transmetuesi shtetëror me agjendë të njohur propagandistike. (GPC, 18 prill 2025)Boshti Zeka–Sahitaj dhe pista ruso-serbe.
Gjetjet tona dokumentojnë rolin e Halit Sahitajt, i përshkruar si operativ i ndikuar nga shërbime ruse, në përpjekje për kompromat dhe dokumente të fabrikuara; Zeka del si kurator/ndërmjetës14 i narrativave që synojnë Dhomat e Specializuara në Hagë. (GPC)Lista të fabrikuara dhe presion publik.
Zeka është lidhur me shpërndarje “listash” të supozuara nga ZPS dhe me publikime identitetesh të mbrojtura, mjete tipike të presionit dhe frikësimit që përputhen me metodat e aparatit informativ serb. (GPC)Kanalet politike paralele.
Nga takimet për “52 orë” regjistrime e deri te flirtet me figura të jashtme, Zeka shfaqet si i dobishëm në ndërtimin e një kundër-narrative që dobëson besimin te institucioni i Hagës dhe te shteti i Kosovës. (GPC)
Sot: skema e vjetër, në kohë reale
Deklarimet publike të Zekës pas ndalimit të Shehollit i vendosin përsëri rolet: Sheholli si furnizues materiali (përfshirë përgjime), Zeka si menaxher i përmbajtjes, duke zgjedhur çfarë të botohet e çfarë të përdoret si presion (“afera seksi” që “s’u publikuan”). Kjo tipologji, qarkullim materiali të dyshimtë → përkthim/kurim → shpërndarje me “urdhër”, përputhet pikë për pikë me dosjen tonë hulumtuese mbi të njëjtin aktor.
Ç’mbetet e pamohueshme nga fjalët e tij?
Nga “ishim për publikimet e Pa Rrotlla-s” te “Fatmiri na i solli të printuara dhe USB-në” dhe “ishte urdhër me i publiku”, rrëfimi i vetë Zekës e lidh ngushtë me Shehollin si zinxhir furnizimi dhe e pozicionon veten si portë hyrëse të materialeve me vlerë operative. Këtu nuk ka “rastësi”. Ka bashkëveprim.
Pse ka rëndësi tani
Ndalimi i Shehollit nuk e hap vetëm një çështje penale, ai teston imunitetin e hapësirës publike ndaj dezinformimit të planifikuar. Nëse materiali vjen nga kanale të huaja me interes politik, dhe nëse ai futet në qarkullim përmes redaksive që shmangin verifikimin, shteti bëhet objektiv i një arme të vjetër: informacionit të ndotur.
Në një demokraci të brishtë si Kosova, heshtja institucionale përballë një skeme që përfshin furnizim materialesh të përgjuara, bashkëpunim me persona të dyshuar për spiunazh dhe publikime me “urdhër”, është alarm kombëtar. Pyetja që lind s’është më “a e dinte Milaim Zeka prej nga vinin dokumentet”, por pse është ende i lirë një njeri që pranon publikisht posedim dhe përdorim materialesh të origjinës së dyshimtë. A ka Zeka kompromate ndaj zyrtarëve të drejtësisë, përfshirë Prokurorin e Shtetit15 Blerim Isufaj, apo kemi të bëjmë me një frikë sistemike nga rrjetet e vjetra që ende gëlojnë në hijet e shtetit?
Nëse ligji nuk reagon, atëherë shteti do të ketë pranuar se spiunazhi mund të ndodhë nën mbulesën e gazetarisë dhe kjo do të ishte disfata më e rrezikshme që një shoqëri demokratike mund t’i bëjë vetvetes.
Një Gazetar, një Ndërmjetës dhe një Mjeshtër i Manipulimit
Jeta e Dyfishtë e Milaim Zekës: Në hijet e errëta të politikës dhe medias kosovare, pak figura mishërojnë kontradiktën dhe polemikën si Milaim Zeka, qytetari kosovaro-suedez i kthyer në një figurë të njohur mediatike.
Postim i Ministrit Xhelal Sevçla, 9 Tetor, 2025.
Video Postim i Milaim Zekës në Facebook, 9 Tetor, 2025.
Report on the Operation of the Investigatory Powers Act 2016 — Home Office, UK Legislation.
Investigatory Powers Act 2016 — UK legislation.
CODE NO. 06/L-074 CRIMINAL CODE OF THE REPUBLIC OF KOSOVO — Official Gazzette Rep of Kosovo.
Rashiq: Do ta provoj ta kaloj si Ashkali — bisedë e re për manipulimet me fondet e komuniteteve — Pa Rrotlla. [WebArchive]
Republika pa Gjurmë Letre
Kosova e pas luftës u kthye në një pronë të përbashkët private: fshehtësia u bë monedhë, kalendarët u bënë mburojë, e prokurorët u bënë strehë për pushtetarët plaçkitës. — Kronika B Analizë.
Një Gazetar, një Ndërmjetës dhe një Mjeshtër i Manipulimit
Milaim Zeka: dezinformues i lidhur me krimin dhe shërbimet ruse, që paguhet për të shtrembëruar narrativën e Kosovës për të goditur Tribunalin Kosovar të drejtësisë në Hagë. — Kronika B Hulumtime.
Postimi i Milaim Zekës në Facebook 27 Nëntor, 2024 ku ndër të tjera ai shkruan: “ ….. per nje te drejte autoriale qe “Mozaiku” i kishte dhene RTS, per perdorimin e disa pamjeve te luftes te Koshares, qe veq kane qene te shfaqura ne YouTube. Takimi eshte mbajtur ne International Prishtina Hotel. Nga Beogradi ka ardhur nje gazetare femer, nje mashkull, une, dhe gruaja ime. Pas nenshkrimit te marreveshjes, kemi rene dakort qe shuma prej 1950 euro te paguhej ne konton e nuses time ne Tirane….. “ [https://www.facebook.com/milaimzekaobri/posts/pfbid0gHfLXgqUJGP7JJLoUCyXpehv4MPXfMoevjiSYUBfQqxQzu9ivizYvQnkp46CrCGPl]
Postimi i Milaim Zekës, i arkivuar nga redaksia jonë në format PDF, lidhet me pamjet e luftës që ai ia kishte shitur producentes së Radio Televizionit të Serbisë, Sladana Zaric — [PDF File].
Sladana Zaric, autorka filma „Dosije Кosovo - Žuta kuća“, zahvalila se MUP-u Srbije — YouTube MUP Serbia.
Platforma ‘Planeta’ dedikuar producentes se RTS-it Sladana Zaric — (https://rtsplaneta.rs/en)
Kur Gjurmët Digjitale Rrëzojnë Mohimet e Zekës dhe Sahitajt
Fotografi, fluturime dhe rrëfime të regjistruara zbulojnë gjurmët digjitale dhe dëshmitë personale që ndriçojnë lidhjet e fshehta mes Milaim Zekës dhe Halit Sahitajt. — Kronika B Hulumtime.
Kosovo’s Chief Prosecutor, Serbia’s Best Ally?
Radoicic confessed to terrorism. Isufaj enabled his escape. Then blamed “independent prosecutors” and “higher instances.” Justice didn’t stall, it was sabotaged. — The GPC I Unit.
T'lumtë Vudi, veq vazhdo me i eksponue këta maskarenjë nediatik t'Kosovës...